Twóczość plastyczna

Rozwijanie twórczości plastycznej

należy do podstawowych zadań wychowania plastycznego w przedszkolu. Twórczość ta umożliwia rozwój pewnych dyspozycji psychicznych, sprawności umysłowej, manualnej, pamięci wzrokowej, wyobrażani przestrzennej, ruchowej i kolorystycznej.

„Twórcza praca dziecka jest językiem wypowiadania się tylko jemu właściwym, jest wyrazem nie tylko jego przeżyć uczuciowych, jest czynnikiem harmonii między sercem i rozumem, między wrażliwością i inteligencją, jest jednym z wielu sposobów intelektualnego poznania świata i do sięgania do głębszego i szerszego jego rozumienia”. (Z. Słobodzian). 

Pojęcie twórczości plastycznej i sztuki dziecka w literaturze.

Odgrywa bardzo ważną rolę, zaspokaja u dziecka ogromne potrzebę działania, wyzwala napięcia wewnętrzne a jednocześnie zaznajamia go z problemem sztuki. Pomaga dziecku nie tylko spostrzegać i utrwalać w pamięci charakterystyczne cechy przedmiotów, zwierząt oraz zmieniające się w zależności od pór roku, krajobrazy, ale także pobudza u dziecka pomysłowość, twórczą fantazje, uczy skupienia, dając jednocześnie odprężenie i uspokojenie. Twórczość plastyczna jest dynamiczną aktywnością. M. Paranowska – Kwiatkowska definiuje pojęcie „twórczości plastycznej” jako kształtowanie przez dziecko materiału plastycznego w sposób swoisty i samodzielny. Uważa, że w wyniku własnej aktywności dziecka powstają liczne wytwory plastyczne takie jak: rysunki, malowanki, ulepianki, wydzieranki. W początkowym okresie rozwoju, twórczość plastyczna ma charakter impulsywny. Dzieci drogą manipulowania i eksperymentowania materiałem tworzą coś, co nie ma jeszcze żądnego określonego znaczenia.

Często do swojej twórczości dziecko wprowadza elementy z otoczenia, które wywarły na nim silne ułożenie negatywne lub pozytywne. Maria Żebrowska określa wytwory dziecka mianem „sztuki dziecka”. Uważa, że twórczość dziecka posiada ogromne walory artystyczne jak: zwięzłość, wyrazistość, uproszczony styl, oryginalną kolorystykę oraz kompozycję.

W trakcie twórczości plastycznej dziecko po swojemu ukazuje przeżycia, odczucia i pragnienia. Dziecko emocjonuje się odkrywaniem nowych barw, kształtów w otoczeniu i świecie przyrody. Dziecko tworzy swoje malarskie komplikacje z urzekającą szczerością i prostotą. Temat swojej pracy dziecko czerpie z realnego otoczenia. Stosuje w swojej twórczości bardzo bogatą kolorystykę. Maluje, rysuje to co wie o świecie, o przedmiotach, a nie to widział. U dziecka przedszkolnego, kolorystyka góruje nad wszystkimi elementami rysunku. Kładąc farby na papier, łącząc je uzyskuje bardzo ciekawe kolorystyczne zestawienia. Według dziecka świat jest tym ładniejszy, im bardziej kolorowy, dlatego barwy odgrywają taką ogromną rolę w jego twórczości plastycznej. Przejście do szarych kolorów doprowadza dziecko do wyrzeczenia się tych niezwykłych przeżyć, jakie dostarcza żywa, piękna kolorystyka. Kartka papieru to typowa scena dziecka. Na niej „mały artysta” wyraża swoje nastroje, kształtuje świat swoich niezwykłych marzeń, należy więc zapewnić mu duża swobodę w sensie wyboru środków ekspresji oraz stylu pracy. Wytwory plastyczne dziecka są wiernym obrazem całej jego osobowości, a niekiedy rzeczywiście wyrażają głębię przeżyć. Każdy z nich odzwierciedla indywidualne zdolności, poziom fizycznego rozwoju oraz smak estetyczny, pragnienia, wzruszenie i myśli dziecka.